Jessica de Ruiter

Nanaia Mahuta is sinds begin deze maand verkozen tot/aangewezen als de eerste ‘wahine Māori’ (vrouwelijke Māori) minister van Buitenlandse Zaken in Nieuw-Zeeland. Dit werd breed uitgemeten in de internationaal media, vermoedelijk omdat ze moko kauae (Māori kin-tatoeage gedragen door vrouwen) heeft. Hoewel dit haar opvallend maakt in de line-up van ministers van Buitenlandse Zaken, is ze ook een ervaren politicus. Sharon Brettkelly schreef “a closer look at her 24 years in parliament reveal her to be a person of depth and ambition with a record of quiet achievement.”

Politiek is Mahuta met de paplepel ingegoten. Haar vader was de hoofdonderhandelaar bij de NZ$170 million schikking tussen hun Iwi (stam) en de Nieuw-Zeelandse regering. Ook heeft Mahuta sterke familiebanden met de Māori King Movement. Op haar 26e werd ze verkozen als afgezant in het Huis van Afgevaardigden en tot 2002 was zij daar de jongste. Mahuta is verantwoordelijk geweest voor een breed scala aan portefeuilles:  Douane, Jeugdontwikkeling, Lokaal Bestuur, Milieu, en Māori Development. Daarnaast is ze ook buitengewoon minister voor de handels- en exportgroei en woningportefeuilles geweest. 

Het wordt spannend wat ze met haar huidige rol gaat doen, zeker gezien de impact van Covid-19 op internationale betrekkingen. Carrie Stoddart-Smith schreef een prachtig stuk over hoe het Māori cultuur Mahuta zo goed heeft voorbereid op het diplomatieke deel van haar baan. Dit jaar hebben we gezien dat steeds meer landen zich terugtrekken en afzonderen door de grenzen te sluiten. En zeker voor een land als Nieuw-Zeeland maakt een reisverbod dit land nog verder weg. Maar daar tegenover staat de Nieuw-Zeelandse cultuur van ‘laten we het proberen’. In de jaren ‘80 begonnen de eerste testen met pinnen, en Facebook en Microsoft gebruiken vaak Nieuw-Zeeland voor hun user-tests. Dus als er een land is dat het uitoefenen van een buitenlands beleid op verschillende manieren kan proberen, dan is dat Nieuw-Zeeland.

Daarom is Mahuta ‘the perfect woman for the job’. Of zoals Mahuta dat zelf zegt: “I think I can do [the job] in a different way. I think that we have the capacity now as a small nation to drive out different types of solutions – much of that is invested in our indigenous perspective and how we have been able to do things different domestically and take that out into the international forum.”

_{Image: New Zealand Labour Party., CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons}